دعائى است از امام باقر علیه السلام از ابوحمزه ثمالى روایت است که گفت از حضرت امام محمّد باقر علیه السلام اجازه خواستم که به خدمتش مشرّف شوم پس حضرت از خانه بیرون آمد و لبهاى مبارکش مى جنبید و فرمود دانستى تکلّم مرا گفتم بلى فدایت شوم فرمود تکلّم کردم به کلامى که تکلّم نکرده به آن احدى هرگز مگر آنکه کفایت کرده حق تعالى آنچه مهمّ او است از امر دنیا و آخرت او گفتم فدایت شوم خبر ده مرا به آن فرمود بلى هر که این کلمات را در حال بیرون رفتن از خانه بخواند مهمّات او میسّر مى شود:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ حَسْبِىَ اللَّهُ تَوَکَّلْتُ عَلَى اللَّهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ خَیْرَ
بنام خداى بخشاینده مهربان بس است مرا خدا توکل کردم بر خدا، خدایا از تو خواهم خوبى را
اُمُورى کُلِّها وَ اَعُوذُبِکَ مِنْ خِزْىِ الدُّنْیا وَ عَذابِ الاْخِرَةِ
در همه کارهایم و پناه برم به تو از رسوایى دنیا و عذاب آخرت