جملات ماندگار اشو

درصدد این نباشید که ردپای فرد خردمندی را بیابید و آن را دنبال کنید؛ آنچه را آنان جسته‌اند، بجویید.
آن دم که محسور ناشناخته شوی، دیگر پایانی بر این زیارت نیست، سفری است بی انتها، بی پایان، همیشه در راه؛ سفری خستگی ناپذیر .   تفکر، بیرون زدن است. عدم تفکر، درون زدن است. فکر کن و خواهی دید که از خود دورتر و دورتر خواهی شد .   درون رفتن در حقیقت، درون رفتن نیست؛ این تنها بیرون رفتن است… و ناگهان خود را در درون می یابی .   انسان مذهبی سعادتمند است. هر جا که باشد در معبد است. انسان سعادتمند معبد خود را همراه دارد .

  نخستین گام آن است که زندگی را همان گونه که هست بپذیری .   هوشمندی خطرناک است. هوشمندی یعنی اینکه خود مستقل می اندیشی، خود مستقل پیرامون را می نگری، دیگر جزمیات را باور نداری، فقط و فقط تجربه خود را می پذیری .   آزادی هدف زندگی است. بدون آزادی، زندگی ابدا معنایی ندارد. منظور از آزادی، آزادی سیاسی، اجتماعی یا اقتصادی نیست. آزادی یعنی آزادی از زمان، آزادی از ذهن و آزادی از زور .   هنگامی که خوشی بنا به دلیلی باشد، پایدار نخواهد بود. اگر خوشی بنا به هیچ دلیلی نباشد، پایدار و برای همیشه می ماند .

  عشق، ترس را دور می سازد، همچنان که نور، ظلمت را .   به یاد داشته باش که تنها تو نیستی که حقیقیت را می جویی، حقیقت نیز در جستجوی تو است .   آسمان را طلب کن؛ همه از آن تو است .   و من این را بلوغ ذهن می خوانم : آنگاه که بی هیچ پرسشی به زندگی نظر بیندازی و صرفا با شهامت و بی باکی در آن شیرجه روی .   تنها مشکل ما با غم، بیچارگی، خشم، نومیدی، تشویش، دلهره و بدبختی آن است که می خواهیم از شر آنها راحت شویم؛ همین تنها مانع است. مجبوری با آنها زندگی کنی… همه همان موقعیت هایی هستند که زندگی با آنها به تمامیت می رسد و می بالد .

  معنویت را فضیلت های ساختگی به وجود نمی آورد. چون اگر فضیلت ساختگی باشد… دیگر فضیلت نخواهد بود .   معنایی در زندگی نیست؛ معنا را باید خلق کرد .   زندگی یک معما نیست، یک راز است. می توان پاسخی برای معما یافت، اما راز به گونه ای است که هرگز نمی توان پاسخی بر آن یافت .

عشق حقیقی بسیار لحظه ای است، اما هیهات از این لحظه!   جهان مشکلی ندارد، مشکل عدم آگاهی است. از پوسته ناآگاهی برون آی .   من مخالف چشم پوشی از هر چیزی هستم به جز حماقت و خرافات .   دانش اکتسابی است، شناخت از آن توست، متعلق به خود توست و اصیل است. دانش اطلاعات است، شناخت دگرگونی است .

هرگز معتقد مشو، هرگز پیرو مشو، هرگز بخشی از سازمان مشو. راست باش و صادق با خودت. به خود خیانت مکن .   اگر شاد باشی، زمان معنایی نخواهد داشت، زمان از میان خواهد رفت .   حقیقت چنان بیکران و واژگان چنان حقیر .   کهنسالان بر کودکان مسلط اند و می خواهند آنها را زودتر از زمانی که طبیعت مقدر داشته از دوران کودکی بیرون کشند. آنها می کشند و خرد می کنند؛ کودک، کودکی را برای همیشه از کف می دهد .   این تو و فقط تویی که مسئول آن چیزی هستی که برایت پیش می آید .   اگر خود را تغییر دهی، تغییر جهان را آغاز کرده ای. با تغییر تو، بخشی از جهان تغییر کرده است .   اگر خنده را فلج کنی، گریه را نیز فلج کرده ای. تنها کسی که می تواند خوب بخندد می تواند خوب گریه بگرید و اگر بتوانی خوب بخندی و خوب گریه کنی، زنده ای!   وقتی چیزی به کسی می دهی، شاید ارزش چندانی نداشته باشد، اما همین هدیه کردن و بخشیدن، بی نهایت رضایت بخش است .

پیش از آنکه مرگ بر در بکوبد، هر آنچه داری تقسیم کن! آیا می توانی ترانه ای زیبا بخوانی؟ بخوان و آن را تقسیم کن. آیا می توانی تصویری را نقاشی کنی؟ نقاشی کن و آن را تقسیم کن. هر آنچه در کف داری… و هرگز کسی را ندیده ام که چیزی برای تقسیم کردن نداشته باشد .   تنها انسان مرده تلاش می کند ثابت کند که زنده است .   به آینده موکول نکن. فردا، فردا؛ این واژه را از واژگان ذهنت بیرون بینداز! فردا وجود ندارد. نمی تواند وجود داشته باشد؛ چنین مفهومی در ذات پدیده ها نیست. تنها امروز است که وجود دارد .   نخست طبیعی باش، سپس در رودخانه «طبیعی» جاری خواهی شد. روزی می رسد که رودخانه به اقیانوس ماوراء طبیعی می پیوندد .   وجود تنها یک زمان را می شناسد؛ زمان حال. زمان گذشته را نمی شناسد، چون دیگر وجود ندارد. زمان آینده را نیز نمی شناسد، چون هنوز نیامده است .

بد نیست گهگاه غمگین باشی، غمین بودن زیبایی خود را دارد. فقط باید بیاموزی که از زیبایی غمین بودن لذت ببری، از سکوت آن و از ژرفای آن .   ذهن هرگز نمی گذارد آنچه را که هست ببینی؛ تنها اجازه می دهد چیزی را ببینی که ذهن می خواهد تو ببینی .   مشکل بتوانی لغزشهای خود را ببینی. تنها کسی که خود را دوست می دارد می تواند این لغزشها را ببیند .   به حرفهای دیگران درباره خودت بها نده، خودت ببین که هستی، کجا هستی و لغزش هایت کدامند .   فرد دانا با علامت سوالی زندگی می کند، فردی که در حیرت و شگفتی به سر می برد، با علامت تعجب زندگی می کند .   برای اینکه قلب عاشق داشته باشی، به سری نیاز داری که کمتر اهل حساب و کتاب باشد .   ببین چه می کنی و چرا… چه می گویی و چرا… آن وقت تمام بازیهایی را که با دیگران و نه تنها با دیگران، که با خودت کرده ای خواهی دید .   تنها آن زمان که انسانی رشد یافته، پخته، هوشیار و آگاه شوی خواهی توانست به مردم خدمت کنی. بلی تنها در چنین حالتی می توانی خدمت کنی، چون چیزی داری که می توانی تقسیم کنی : عشق و مهربانی. چیزی داری که یاری رسان است : درک و خرد .   این همه بر خود سخت مگیر، کمی بیشتر مهربان باش، کمی بیشتر عشق بورز .   هنگامی که خود را شناختی، به هر کجای دیگر می توانی سفر کنی. سپس به هر کجا که بروی، سعادت در کنار تو است .   عشق چنان از احترام سرشار است که آزادی را هدیه می کند. اگر عشق، آزادی به همراه نیاورد، عشق نیست، چیز دیگری است .   آفریدن چنان ثروتی است که حرص و طمع را بی معنا می سازد. وقتی ثروت کافی باشد، فقر از میان خواهد رفت .   بگذار بگویم که در جامعه ای غیر آزاد می توانی آزاد باشی، در جهانی سیاه بخت، سعادتمند باشی. مانعی از سوی دیگران نمی تواند وجود داشته باشد، می توانی دگرگون شوی .   به یاد داشته باش، وقتی به تخریب دست می یازی، خود را نیز تخریب کرده ای و آنگاه که می آفرینی، ترانه ای، رقصی، خود را نیز می آفرینی و ابعاد نوینی از وجود خود را کشف می کنی .   لذت بردن از کاری که می کنی، هدفی که تمام توان خود را به آن معطوف می داری؛ آنچه که نمی خواهی از آن دیگری باشد؛ آنچه که می خواهی همان باشی، با طبیعت در آشتی، نقشی که کارگردان در این نمایشنامه به تو داده است و تو حاضر نیستی که این نقش را با ریاست جمهوری یا امپراتوری عوض کنی، تو را به خرسندی می رساند .   عشق، کور نیست؛ عشق، توانایی‌ها را می‌بیند، نه ناتوانی‌ها را؛ و با دیدن توانایی‌ها، دیگر تمایلی به دیدن ناتوانی‌ها ندارد.   مرد و زن به این دلیل در عشق هم می افتند که از تنهایی درآیند .   ابر پر باران باید که ببارد؛ فرقی نمی کند که آیا زمین به باران نیاز دارد یا نه .

تاریخ فقط وقایع را ثبت می کند، اما داستانها حقایق را .   زندگی در راه دروغ بی ارزش است و مردن در راه حقیقت یکی از بزرگترین برکات زندگی است .   عشق، دروازه ی دنیایی کاملاً متفاوت را به روی تو می گشاید. بدون عشق در دنیای محدود عقل محصور خواهی ماند .   تو به این دلیل از آن شخص که عاشقش هستی متنفر می شوی که او آزادی ات را سلب کرده است .   آزادی طلبی ما به این دلیل نیست که عاشق آزادی هستیم، بلکه در حقیقت، ما خود آزادی هستیم و فقط در آزادی می توانیم رشد کنیم .   لذت راستی چنان است که هیچ کس دوست ندارد در رنج و دروغ فرو افتد .   یک دروغ کوچک با خود هزار و یک دروغ دیگر می آورد، زیرا تو مجبور می شوی از آن دفاع کنی و از دروغ نمی توان با حقیقت دفاع کرد .   خوب است که حقیقت کالا نیست و هیچ کس نمی تواند آن را در اختیار تو بگذارد، وگرنه ارزشش را از دست می داد .

اگر عشق نتواند تو را یک شاعر سازد، هیچ چیز دیگر نخواهد توانست .   دانشمند در مورد خود دانشمند هیچ نمی داند، اما در مورد چیزهای دیگر همه چیز می داند .   دانش هرگز نی تواند هدف و مقصود باشد، نمی تواند ارباب باشد، تنها می تواند نوکری خوب باشد .   بزرگترین دلخوشی انسان، آزاد بودن است .   بزرگسالان الگوی یادگیری کودکان هستند .   هرگز، هرگز حتی برای یک لحظه آزادی ات را از دست نده و هرگز آزادی کسی را سلب نکن؛ از نظر من دین یعنی همین .   باید همیشه مراقب بود، زیرا ذهن پیوسته از ما می خواهد که اسیر و دلبسته شویم و دلبسته شدن باعث آشفتگی ما می شود .   دانشی که از بیرون به دست آمده دروغین است. این نوع دانش بر نادانی تو سرپوش می گذارد، اما تو را خردمند نمی سازد .

با رشد یقین و اطمینان، شادمانی رشد می یابد و با رشد شک و تردید، تنش، بی قراری و بدبختی. شک و تردید در نهایت به رنج و عذاب و نگرانی می انجامد .   من هرگز مخالف دانش نیستم، اما دوست دارم انسان نخست در قلب خود ریشه بدواند و سپس، دانش را به عنوان یک وسیله به کار گیرد .   دانش می تواند به تو راحتی و آسایش و استاندارد بالایی از زندگی ببخشد، اما نمی تواند به زندگی تو کیفیت بهتری ببخشد .   اگر تو تمام کتابخانه های دنیا را نیز در خود جای داده باشی، یک بودا نخواهی شد. تو همان نادان و ابله پیشین باقی خواهی ماند که بار دانش را با خود حمل می کنی .

زندگی هیشه همچون رودخانه است و تو در چیزی وامانده ای و متوقف شده ای : شوهر، زن، دوست. هرگاه کسی وامانده شود خشمگین می شود، زیرا هیچ کس دوست ندارد آزادی اش را از دست بدهد .   انسان براستی دیندار همیشه آزاد می ماند و به کسانی که در سر راهش قرار می گیرند کمک می کند تا آزاد باشند. او هرگز بر کسی سلطه نمی جوید و هرگز به کسی اجازه نمی دهد که بر او سلطه جوید .   انسان، آزاد به دنیا می آید؛ او هیچ سرنوشتی ندارد. اگر سرنوشتی وجود داشت، آزادی انسان از بین می رفت و او تبدیل به یک دستگاه می شد .   حقیقت را نمی توان خریداری کرد. هیچ راهی برای گرفتن حقیقت از دیگران نیست. حقیقت قابل انتقال نیست؛ تو باید خودت حقیقت را کشف کنی .   عقل همیشه عشق را به کوری و دیوانگی محکوم ساخته و به آن نسبت های ناروایی داده، به این دلیل ساده که از درک آن عاجز بوده است .   عشق همیشه آفریننده است و دنیا بسیار ویرانگر بوده، زیرا به انسان آموخته که انرژی عشق را سرکوب کند .   عشقِ سرکوب شده ویرانگر می شود و عشقِ ابراز شده، آفریننده .

اگر تو باوری داشته باشی دست از جست و جو برمی داری؛ اگر باوری داشته باشی گمان می کنی که از قبل می دانی .   شک و تردیدها را نباید سرکوب کرد. از آنها باید به عنوان سکوی پرش استفاده نمود .   شک و تردید چیز بدی نیست، هیچ عیب و ایرادی ندارد. اما تو نباید همیشه در شک و تردید به سر بری. تو باید شک و تردیدها را در راه جستجوی حقیقت به کار گیری .   انسان راستین همواره جهان و هستی را غنی تر می کند و از خود چیزی به هستی می بخشد .   تا زمانی که تو چیزی از خود نبخشی هرگز احساس شادمانی نخواهی کرد .   مرداب راکد چیزی فراتر از خودش را نمی شناسد، زیرا هرگز از چارچوب خودش فراتر نمی رود .   راه درست زندگی، دل به دریا زدن است؛ همیشه در حال اکتشاف بودن، همیشه به ستاره ها رسیدن .   انسانی که در راه کشف حقیقت تلاش می کند، جامعه بی درنگ دشمن او می شود .   مردم فقط از حقیقت می ترسند و نه از هیچ چیز دیگر .   انسان حیوان عجیبی است! همه چیز را کاوش می کند، تا قله ی اورست می رود، تا قطب شمال و کره ی ماه می رود، اما هرگز به فکر نمی افتد که سری هم به درون خویش بزند! این بزرگترین بیماری ای است که انسان گرفتار آن است .

یگانه گنجی که ارزش جست و جو دارد طبیعت خود تو است .   یادگیری هر گونه مهارتی در ابتدا دشوار است. یادگیری فن شنا در ابتدا مشکل است، اما وقتی در آن ماهر شوی چنان سهل و آسان می شود که بعدها متعجب می شوی که چرا تا آن حد مشکل به نظر می رسید .   انسانی که به حقیقت دست یافته چگونه می تواند دروغ بگوید؟ برای چه باید دروغ بگوید؟ او هیچ دروغی برای گفتن ندارد .   آن کلید مخفی که دروازه ی معجزه ها را می گشاید، خوش و خرم بودن است .   شهامت، بزرگترین کیفیت دینی است و دیگر چیزها پیامد آن هستند. تو اگر شهامت نداشته باشی نمی توانی راستگو باشی. اگر شجاع نباشی نمی توانی عاشق باشی، نمی توانی با ایمان باشی و نمی توانی در راه جست و جوی حقیقت گام برداری .   ترسوها نمی توانند ساحل را ترک گویند .   پدر و مادرت تنها جسم تو را متولد می سازند نه روحت را .   شادمانی پیامد خودآگاه شدن است .

شهامت پیشه کن تا معجزه های ناگزیر رخ دهند. هر لحظه ی زندگی انسان شجاع با معجزه می گذرد .   انسان شجاع پیوسته از گذشته، از کهنه و از آشنا دست می شوید و همیشه آماده است تا به استقبال ناآشنا و ناشناخته برود .   شادمانی فقط از آنِ شجاعان است. شادمانی یعنی پیوسته دست شستن از گذشته. شادمانی در گذشته می میرد و در هر لحظه زایشی تازه می یابد؛ این یعنی شادمانی .   وقتی قلب تو گشوده شود حتی اگر در زندان باشی همچنان ارباب می مانی .   تمایل تو به دوام و ثبات است که تو را به دردسر می اندازد. تو می خواهی زندگی بدون تغییری را در پیش بگیری و این ممکن نیست؛ تو به دنبال ناممکن هستی!   ما کاملاً بی آلایش، پاک و ساده به دنیا می آییم، اما دنیا شروع به ترسیم طرح و نگارهایی در لوح سفید آگاهی ما می کند؛ شروع به شکل بخشیدن به ما می کند؛ همه کس را آلوده و مسموم می کند .

تا وقتی کودک به اندازه ای رشد یابد که بتواند مستقل فکر کند دنیا او را ویران می سازد. تا آن زمان او را معلول و از کار افتاده می کند. زیر بغل او عصاهایی قرار می دهد تا قادر نباشد روی پاهای خودش بایستد، تا فراموش کند رأی و نظر خویش را بکار گیرد .   زندگی همچون رودخانه است؛ راکد نیست، روان است .   البته که سیاستمداران باید از دادن حق رأی به کودکان بترسند، زیرا کودکان همه چیز را می بینند و به ماهیت همه چیز پی می برند .   خورشید طلوع کرده است اما تو در تاریکی هستی. طلوع خورشید به تلاش های تو بستگی ندارد. هر کاری بکنی نمی توانی باعث طلوع خورشید شوی، اما می توانی درهایت را بگشایی یا اینکه آنها را بسته نگاه داری .   انسان آگاه می داند که زندگی پیوسته در حال تغییر است؛ زندگی یعنی تغییر. تنها یک چیز همیشگی است و آن خود تغییر است .

همه چیز تغییر می یابد و هیچ چیز حتی برای یک لحظه ثابت نمی ماند. اگر تو از این نکته آگاه شوی، میل و اشتیاق تا ابد ثابت نگاه داشتن امور در تو فروکش می کند و آنگاه آزاد و رها می شوی .   اگر زندگی پیش بینی پذیر می بود، مکانیکی می شد. زندگی پیش بینی پذیر نیست، همیشه با شگفتی همراه است و تو هر قدر هشیارتر باشی با شگفتی بیشتری روبرو می شوی .   سر از راه منطق عمل می کند. می توان قانعش کرد، می توان هندو یا مسیحی اش ساخت، می توان آن را کمونیست، فاشیست یا سوسیالیست گرداند. با سر می توان همه کار کرد؛ تنها یک نظام آموزشی زیرکانه و راهکارهایی مکارانه لازم است .   قلب از راه عشق زندگی می کند و عشق را نمی توان در بند کشید. عشق اساساً سرکش است.

هیچ گاه نمی دانی که تو را به کجا خواهد برد .   زندگی کردن خطرآفرین است و مردن بسیار راحت و آسوده .   مردم، عاشق زندگی مرده، عاشق زندگی آرام و راحت هستند، اما به بهای آن، شور و هیجان، ماجراجویی و ذوق و شوق را از کف می دهند .   نخستین اولویت و مقدم ترین چیز برای انسان هوشمند، جست و جوی شادمانی است. آنگاه که شادمانی را بیابی و مزه ی آن را بچشی دوباره متولد می شوی، زندگی راستین آغاز می شود و پی می بری زندگی برای چیست .   فقط یک شخص شادمان می تواند یاور دیگران باشد .   یک شخص بدبخت فقط می تواند به دیگران بدبختی بدهد؛ ما فقط می توانیم آنچه را که داریم به دیگران عرضه کنیم .   شاید تو قصد یاری رسانی داشته باشی، اما اگر انرژی شادمانی در وجود تو نباشد، اگر تو از این انرِژی سرشار نباشی، ناگزیر آسیب خواهی رساند .

مردم به این دلیل عشق می ورزند که غمگین اند؛ به این دلیل در جست و جوی دیگری اند که تنها هستند و عشق فقط زمانی امکان پذیر است که تو تنها نباشی، بلکه در یگانگی باشی؛ با خودت قهر نباشی، بلکه با خودت در شیفتگی و سرمستی باشی .   معلومات یعنی هیچ چیز؛ یک دستگاه کامپیوتر می تواند معلوماتی بسیار بیشتر از تو اندوخته باشد، اما کامپیوتر هیچ گاه نمی تواند یک مسیح یا یک بودا شود .   این همان کاری است که میلیونها نفر از مردم در حال انجام آن هستند: همچون یک دستگاه، همچون یک کامپیوتر عمل می کنند؛ کلیشه هایی را تکرار می کنند؛ واژگانی زیبا اما مرده را تکرار می کنند .   شاید تو تجهیزات بیشتری در اختیار داشته باشی، اما همان آدم گذشته باقی خواهی ماند .   شادمانی همزمان با خودآگاهی شکوفا می شود؛ یا خودآگاهی شکوفاتر می شود و تو شادمان تر می شوی و یا شادمانی شکوفاتر می شود و تو خودآگاه تر می شوی .

دانش، مرده است و دانستن، زنده و پویا .   دانش حقیقی یا خرد از راه آگاهی به دست می آید؛ نه با گردآوری معلومات، بلکه با از سر گذراندن تحول. آگاهی، تحولی بنیادین است .   دانستن چیزهایی در مورد حقیقت، شناخت حقیقت نیست و دانستن چیزهایی در مورد عشق، شناخت عشق نیست .   ذهن یعنی گذشته؛ ذهن همیشه مرده است. چیزی نیست جز انباشتگی خاطرات بر روی هم. گرد و غبار چگونه می تواند روشن و درخشان باشد؟   هر قدر احمق تر باشی از دانشت مطمئن تر می شوی .   انسانهای احمق بسیار کوته فکرند، زیرا به نتایج قطعی رسیده اند؛ نه فقط برای خود، بلکه برای دیگران نیز! می خواهند این نتایج را به همه، به همه ی عالم تحمیل نمایند. گمان می برند که با این کار با مردم همدردی می کنند!   همیشه به خاطر داشته باش هرگاه به قله رسیدی، همزمان دره ای عمیق نیز در کنارش دهان باز خواهد کرد. اگر می خواهی به بهشت دست پیدا کنی، ریشه های تو باید در خودِ جهنم پا بگیرند .   زندگی به هیچ وجه اسرارآمیز نیست. بر هر برگ درخت، بر هر ریگ ساحل، زندگی را می خوانیم. این زندگی است که در هر پرتو آفتاب می رقصد؛ هر آنچه می بینی، خود زندگی است با تمام زیبایی .

اگر هر نسلی با عشق و احترام نسبت به کودکان رفتار کند و به آنها آزادی بدهد تا رشد کنند، همه سخنان یاوه در ارتباط با شکاف نسل ها محو خواهد شد. اگر شما به فرزندانتان احترام بگذارید و با آنها رفیق باشید، امکان ندارد شکاف بین نسلی ایجاد شود .   اگر ایجاد پیوند آزاد بوده و با آزادی همراه باشد، شادی از راه خواهد رسید؛ چون آزادی ارزش غایی است و چیزی بالاتر از آن نیست. اگر عشق تو سوی آزادی رهنمونت کند، عشق تو عین برکت است، و اگر سوی بردگی برَدَت، نه برکت که لعنت است .   زندگی ات را قربانی چیزی مکن، همه چیز را قربانی زندگیت کن .   ازدواج وسیله ای برای فرار از ترس تغییر است. ازدواج وسیله ای است تا پیوند را تثبیت کنی. اما عشق چنان پدیده ای است که به محض تلاش برای تثبیت آن، خواهد مرد. ایستایی در عشق همان و نابودی عشق همان. عشق حقیقی، تنهایی را به یگانگی مبدل می سازد .   عشق نیست، عشق ورزیدن است؛ پیوند نیست، پیوند یافتن است؛ ترانه نیست، ترانه خواندن اس؛ رقص نیست، رقصیدن است .   تمام تأکید من نه بر نامها که بر افعال است؛ تا می توانی از نامها دوری کن. این کار در زبان امکان پذیر نیست، اما در عرصه ی زندگی می توانی؛ چه، زندگی خود یک فعل است. زندگی یک نام نیست، براستی «زندگی کردن» است و نه زندگی .

زندگی، وابستگی متقابل است؛ هیچ کس مستقل نیست؛ حتی برای لحظه ای نمی توانی تنها زندگی کنی؛ به حمایت تمام هستی نیازمندی، هر آن دَم است و بازدَم؛ نه این یک پیوند نیست، این وابستگی متقابل محض است .   شهامت به معنای زندگی در پیوند با دیگران و در عین حال مستقل باقی ماندن است. انسان نوین، انسان با شهامت خواهد بود .   عشق با درد همراه است، چون رشد را موجب می شود؛ عشق با درد همراه است چون عشق چنین می طلبد؛ عشق با درد همراه است چون عشق دگرگون می کند؛ عشق با درد همراه است، چون در عشق از نو زاده می شوی .   بزرگترین معجزه در جهان آن است که تو هستی، من هستم. بودن، بزرگترین معجزه است و مکاشفه، درهای این معجزه ی بزرگ را به روی تو می گشاید .   والاترین هنر در جهان آن است که مرید باشی؛ این موهبت با هیچ چیز دیگری قابل سنجش نیست…  .

هرگز فرصتی را برای شاد کردن دیگران از دست ندهید، چرا که نخست خود شما از این کار سود می برید .   تو آن امپراطوری هستی که به خواب رفته و در رویا می بیند که گداست؛ از خواب بیدار شو .   خود را همان گونه که هستی بشناس، بی هیچ ایده آلی، بی هیچ قضاوتی و بی هیچ سرزنشی .   زندگی رازی بی پایان است، از این رو کسانی که از دانش سرشار هستند، از زندگی محرومند .   عشق، نبردهای تازه به همراه می‌آورد. این نبرد‌ها، روح را به رزمگاه فرا می‌خواند و به بلوغ می‌رساند؛ از این نبرد‌ها نترس .   این بدن سرانجام با مرگ از هم می پاشد، پیش از آنکه از هم بپاشد، عشق را به آن هدیه دهید .