سوریه در سودای سفیانی

دومینوی حوادث خاورمیانه – بخصوص در سوریه – یک به یک شکل گرفته و حرکت آن شروع شده است ؛ این تغییر و تحولات ، حاوی چه پیامها و نکته هایی است ؟ آیا سوریه و بخشی از مردم آن تشنه خروج سفیانی هستند؟آیا این حوادث همان حوادث نزدیک ظهور است یا ممکن است این حادثه نیز بدون هیچ ارتباطی با علایم مورد نظر روایات رخ دهد و هیچ اتفاقی نیفتد؟ اگر این اتفاقات رخ دهد و حوادث سوریه منجر به رویدادهای آخرالزمانی گردد ؛ وظیفه ما چیست ؟ ایا به ظهور نزدیک شده ایم یا ده ها و صدها سال دیگر نیز باید منتظر بمانیم ؟! در این نوشتار سیر رویدادهای آخرالزمانی سوریه را بررسی می کنیم و بدون هیچ تطبیق و قضاوتی ،در انتظار تغییرات و تحولات مورد نظر ، این حوادث را به نظاره می نشینیم.

1. اتفاقات و حوادث سوریه را شاید بتوان مهم ترین ، تاثیر گذار ترین و متوقع ترین رویدادهای آخرالزمانی دانست. جرقه آخرالزمان و پایان تاریخ سیاه ، از سوریه زده می شود و آتش آن به سرعت شرق و غرب و شمال و جنوب را در می نوردد و خبر بزرگ آغاز عصر جدید اعلام می شود. خاورمیانه و حضور کشورهایی چون ایران ، عراق ، سوریه ، حجاز ، اردن ، مصر، ترکیه و فلسطین در آن ، در طول تاریخ منشا حوادث و تحولات مهمی در دنیا بوده و مرکز بیشتر حوادث آخرالزمانی نیز خواهد بود. مهم ترین این حوادث خروج سفیانی از سوریه است. براساس نصوص معتبر ، نقطه آغازین تحولات منجر به ظهور و شروع یک کشمکش ونزاع بزرگ ، خروج سفیانی از شامات و تسلط او بر سوریه است . مباحث مربوط به رویدادها و حوادث دیگر یا از اتقان برخوردار نیست و یا حول و حوش این حادثه روی خواهد داد . مثلا بیشتر جنگ ها و برخوردهای شدید( و احتمالی ) آینده ، در این موقعیت و محدوده زمانی و مکانی رخ خواهد داد . طبق پاره ای از روایات مردی اموی و از نسل یزید بن معاویة بنی ابی سفیان و از پلیدترین مردم است . نامش ((عثمان بن عنبسه)) است و با خاندان نبوت و امامت و شیعیان دشمنی ویژه ای دارد . سرخ چهره و کبود چشم و آبله رو و بدمنظر و ستمگر و خیانتکار است در شام (سابق که مشتمل بر دمشق و فلسطین و اردن و حمص و قنسرین است) قیام و به سرعت پنچ شهر را تصرف می کند و با سپاهی بزرگ به سوی کوفه در عراق می آید و در شهرهای عراق و یویژه نجف و کوفه جنایات بزرگی مرتکب می شود و سپاهی دیگر به مدینه در عربستان می فرستد سپاه سفیانی در مدینه به قتل و غارت می پردازند و از آنجا به سوی مکه می روند و سپاه سفیانی در بیابانی میان مدینه و مکه به فرمان خدای متعال به زمین فرو می روند آنگاه امام قائم پس از جریاناتی از مکه به مدینه و از مدینه به سوی عراق و کوفه می آید و سفیانی از عراق به شام و دمشق فرار می کند و امام سپاهی را به تعقیب او روانه می فرماید که سرانجام او را در بیت المقدس هلاک کرده و سرش را جدا می سازد.

2.نزاع و درگیری بزرگ ، اختلاف شدید و وضعیت آشفته و طوفانی سوریه و سرکوبی ها و کشتارها در آنجا ، وجه غالب این دوره است . در این میان چند رویداد حائز اهمیت است ؛ از جمله درگیری اصهب ، ابقع و سفیانی ( که بدترین آنهاست ). بنا به نوشته سید محمد صدر: «دمشق (شام) در آن زمان میدان جنگ‌های داخلی و تنازعات مسلحانه میان گروه‌های سه‌گانه (تحت فرمان ابقع، اصهب و سفیانی که مانند مرکز ثقل نیروهای سیاسی و نظامی ‌می‌شود) خواهد شد. هر سه از صراط مستقیم حقّ منحرف گشته‌اند و هر کدام تاج و تخت و حکومت را برای خود می‌طلبند. ابقع و سپاهیانش با سفیانی می‌جنگند که منجر به پیروزی سفیانی وکشته شدن ابقع و یارانش می‌شود. در جنگ سفیانی با اصهب هم، چنین اتفاقی تکرار می‌شود و فاتح نهایی جنگ‌ها سفیانی است. این اتفاقات مصداق بارز این آیه است که: «فاختلف الأحزاب من بینهم فویلٌ للذّین کفروا من مشهد یومٍ عظیمٍ؛ احزاب با هم بر سرآنچه در میانشان بود اختلاف کردند پس وای بر آنها (از آنچه) برقیامت (برسرآنها خواهد آمد)».
اختلاف و درگیری دو گروه نظامی ‌در سرزمین شام ، همان اختلاف اصهب و ابقع برسر زمامداری منطقه است. هیچ یک از این دو فرمانده نمی‌توانند بر دیگری پیروزی قاطعی به دست آورند. سفیانی از این فرصت استفاده کرده، از خارج پایتخت دست به یورش می‌زند و هر دو نفر را تار و مار می‌کند.امام علی فرموده‌: «از شام سه پرچم برافراشته می‌شود: پرچم اصهب، ابقع و سفیانی». امام رضا نیز می‌فرماید: «از نشانه‌های ظهور آن حضرت ویرانی شام به هنگام برخورد سه لشکر در زیر پرچم‌های سفیانی، اصهب و ابقع است». شخصیّت هایی مانند «اصهب» و «ابقع» شاید کنایه از شخصیّت های بزرگ اقوام این مناطق باشد. امام باقر(ع) می فرماید: « سفیانی با ابقع می جنگد و او و افرادش را به قتل می رساند، سپس اصهب را می کشد و مقصد بعدی او، عراق است. او سپاهش را از قرقیسیا عبور می دهد و آنها در آنجا به جنگ می پردازند و سفیانی سپاه دیگری به کوفه روانه می کند.»

3. فرجام و نکته پایانی این درگیری های داخلی و کشمکشهای کوبنده و خشن ، غلبه سفیانی و نیروهای او بر دیگر گروه ها و نیرو هاست . البته دو نکته عجیب در اینجا وجود دارد : همه گرو های درگیر نظامی هستند و نزاع آنها مسلحانه و خشونت بار است ( مثل وضعیتی که الان در سوریه حاکم است و بشار اسد و مخالفانش همه از نیروی نظامی و قهرآمیز استفاده می کنند ) . نکته بعدی حضور و دخالت گسترده ترک ها در این درگیری و سلطه موقت آنها بر سوریه است ( همان گونه که الان ترکیه بزرگ ترین حامی گرو های مخالف است و کم مانده که در سوریه دخالت نظامی بکند ) . در هر حال سفیانی ابتدا به جنگ با ابقع می‌پردازد و پس از آن اصهب را سرکوب می‌کند و بر شام استیلا می‌یابد. چنان‌که امام باقر در حدیث معتبری فرمود : «اوّلین سرزمینی که خراب می‌شود، سرزمین شام است. در این هنگام سه پرچم (لشکر) با یکدیگر به نزاع برمی‌خیزند: پرچم اصهب و ابقع و سفیانی. سفیانی با ابقع مواجه می‌شود و با یکدیگر می‌جنگند. سفیانی او و یارانش را می‌کشد و پس از آن اصهب را می‌کشد».هم چنین در روایتی دیگر آمده است: «هنگامی ‌که کافر در شام به هلاکت برسد، اصهب کافر قیام می‌کند وتسخیر مرکز (شام) بر او سخت می‌شود و طولی نمی‌کشد که او نیز کشته می‌شود و حکومت به اتراک می‌رسد و در شام گرانی پدید آید و رویدادها پشت سر هم روی می‌دهد و در هر قدمی‌جنگ برپا می‌شود».

4. مناطق این درگیری و آغاز آنها عمدتا حمص و حلب است ( الان نیز عمده مناطق درگیر در سوریه همین شهرها و مناطق است ) . در واقع سفیانی جنگش را از مناطق پنج گانه ای که روایت ها به آن اشاره شده، آغاز می کند. مناطق پنج گانه عبارتند از «دمشق»، «اردن»، «حمص»، «حلب» و «قنسرین» و به بیان دیگر او جنگ خود را از سرزمین شام آغاز می کند و بر آن چیره می شود . سپس از آنجا به عراق و حجاز می رود. روایات بسیاری از شورش ها، جنگ ها و زلزله ها در شام و دمشق، خبر می دهد. امّا از آنجا که سفیانی از دمشق خروج می کند، نقش آنجا پررنگ تر می شود. در برخی از روایات سفیانی از «وادی یابس» (مرز بین سوریه و اردن) ظهور می کند و در برخی دیگر از دمشق می آید.در «غیبت» نعمانی به نقل از امام باقر (ع) آمده است:«منتظر بانگ سفیانی باشید که به طور ناگهانی از دمشق شنیده می شود، در این بانگ فرج عظیمی برای شماست، زیرا که این بانگ نوید بخش پیروزی بزرگ شماست». در مورد حوادث زمینه ساز خروج سفیانی از پیامبر اکرم(ص) روایت شده است: «هنگامی که کافری در شام به هلاکت رسد، اصهب کافر قیام می کند و تسخیر مرکز، بر او سخت می شود و طولی نمی کشد که او نیز کشته می شود ...» . به نظرکامل سلیمان نویسندة کتاب «یوم الخلاص» : مراد از مرکز در این حدیث دمشق است که اصهب در آنجا توسط سفیانی به هلاکت می رسد. در مورد اولین سرزمینی که سفیانی اشغال می کند، در روایات به نقل از امیرمؤمنان چنین آمده است: «[سفیانی] روز جمعه خروج می کند و بر فراز منبر دمشق، قرار می گیرد و آن نخستین منبری است که او صعود می کند، خطبه می خواند، و مردم را به جهاد فرمان می دهد، و از آنها بیعت می گیرد که هرگز با او مخالفت نکنند چه مطابق میلشان باشد چه نباشد».
امام صادق(ع) می فرماید: «چون سفیانی به دمشق نزدیک شود، حاکم دمشق پا به فرار می گذارد، و قبایل عرب بر گرد او می آیند؛ ربیعی، جرهمی، اصهب و دیگر شورشگران علیه او می شورند ولی سفیانی بر آنها غلبه می کند، و بر شام سیطره می یابد».رسول اکرم(ص) می فرمایند: «هنگامی که سفیانی بر پنج منطقه (کُوَر خمس): دمشق، حَمْص، حلب، اردن، قنّسرین تسلط بیابد، نه ماه برای او بشمارید». همان گونه که مشاهده شد، دمشق یکی از کُوَر خمس است که سفیانی آن را تصرف می کند و همچنین در وقایع آخرالزّمان نقش به سزایی دارد.

5. شناخت افراد و اقوام درگیر ی و منازعه در سوریه از دیگر نکات قابل توجه در این منطقه حساس و سرنوشت ساز است . کسانی که در حال حاضر بر شام حکومت می کنند، قوم علوی ها هستند، که یک استثناء در تاریخ حکومت های شام به شمار می روند؛ زیرا در طول تاریخ اسلامی، همواره بنی امیه در شام ستوده می شدند. آنها بغض عجیبی نسبت به اهل بیت(ع) و شیعیانشان داشتند. الآن وضعیت تغییر پیدا کرده زیرا حاکمیت آنها در اختیار علوی ها و بعضاً لائیک ها قرار دارد. این علوی ها فقط 2 تا 3 میلیون از جمعیت حدوداً 20 میلیونی سوریه را تشکیل می دهند. شیعیان سوریه نیز جمعیتی بالغ بر 200 تا 300 هزار را به خود اختصاص می دهند. لذا بیش از نیمی از جمعیت آنجا را سنّیان متعصب ضدّ شیعه و دوستدار بنی امیه تشکیل می دهند. آنان تاکنون نمی توانستند خواست خود را به انجام برسانند. هنگامی که سفیانی شورش خود را آغاز می کند، از آنجایی که زمینة حمایت از او و اقداماتش در سوریه وجود دارد، به سرعت این افراد را دور خود جمع می کند و به کمک آنها علیه حاکمیت شورش می کند. اهل اردن نیز دو دسته هستند؛ گروهی اردنی که نسبتاً نرم خویند امّا گروه دیگر که بسیار خشک و متعصب و ضدّ اهل بیت(ع)اند حتی سرسخت تر از وهّابیان . «مصعب زرقاوی» از رهبران فرقة ضدّ شیعی القاعده از اینها بود و او را «کشتة امت» می خوانند!! او شیعیان را ذبح می کرد و آنها نیز او را بزرگ می دارند. به همین دلیل، اردن سرانجام همراه سوریه تحت امر سفیانی درمی آید.
طبق گفته استاد کورانی وقتی که یمن از دست وهابیان خارج شود و نظام سعودی فرو پاشد، وهابیان و ناصبی های عربستان با یهود و غربی ها متحد می شوند و نظام سوریه را تحت فشار قرار می دهند و از طریق این فشار بیرونی و وقایع داخلی، زمینه برای سلطة سفیانی فراهم می گردد. حوادث شام متسلسل و پی درپی خواهد بود؛ ابتدا زلزله، سپس شکل گیری شورش و کودتا، سپس حرکت و شورش سفیانی و مسلط شدن وی بر اوضاع.روایات ما بیان می کنند که در آغاز، زلزله ای در شام رخ می دهد که در آن یکصدهزار نفر از بین می روند. بعد از مدت کوتاهی، حکومت در اختیار اصهب (شخص بور) قرار می گیرد. اصهب از نام های شیر (اسد) نیز می باشد. آنگاه شخصی به نام «ابقع» بر ضدّ او شورش می کند. این، زمینة انقلاب علیه اصهب را فراهم می آورد. درگیری مدتی بین آن دو به طول می انجامد. بعد از مدتی سفیانی شورش می کند و هردوی آنها را از میان برمی دارد و خود بر سرزمین شام تسلط می یابد.

6. نقش غربیان و ترکها و یهود از دیگر نکات مهم و برجسته شورش سفیانی است .البته سفیانی با روم (غربیان) و یهود (اسرائیل) هم پیمان است ولی گویا در نهایت بین خود آنها و یا تحریک یهود و غرب جنگهای عجیبی در منطقه به وجود خواهد آمد . سفیانی اگر چه شدیدا خود را دشمن غربیان و یهودیت نشان می دهد اما سرانجام به عنوان خط مقدم دفاعی، به نفع یهودیان و نیروهای نظامی غربی، با ارتش حضرت مهدی(ع) وارد جنگ می شود و پس از شکست، باقی مانده نیروهایش به سمت لشکریان غربی می گریزند. هدف اصلی سفیانی تسلط بر عراق است که لازم است ابتدا بر شام (سوریه و اردن) سلطه پیدا کند و ناآرامی های عربستان باعث می شود که هم فکرانش از او برای عربستان درخواست نیرو کنند. و او لشکری را به «مدینه» می فرستد. پس او یکی از فرمانروایان عربی است که با اسرائیل و غرب متحد است. سفیانی فقط دو لشکر اعزام می کند، یکی به عراق و دیگری به مدینه. همچنین او حمله ای بزرگ به مرز مشترک عراق، سوریه و ترکیه (منطقة قرقیسیا) می کند که دلیل آن دستیابی به منابع طبیعی (معدن نفت، طلا یا ...) با انگیزة اقتصادی است.
در روایتی، عمار یاسر این گونه نقل می کند: غربیان به سوی مصر حرکت می کنند و ورود ایشان بدانجا نشانه (آمدن) سفیانی است . پیش از آن شخصی که دعوت می کند، قیام کرده و ترکها وارد حیره و رومیان وارد فلسطین می شوند . عبدالله هم بر آنها سبقت می گیرد تا این که دو لشکر در سر نهر در مقابل هم می ایستند جنگ بزرگی درمی گیرد و صاحب المغرب (هم پیمان غربیان) هم حرکت می کند . مردان را کشته و زنان را اسیر می کند، سپس به سوی قیس برمی گردد تا اینکه سفیانی وارد حیره می شود . یمانی هم شتافته و سفیانی هر چه را جمع کرده بودند درهم می شکند و به سوی کوفه حرکت می کند.جابر جعفی هم طی حدیثی طولانی از امام باقر (ع) چنین روایت کرده است: « از دین برگشتگانی از جانب ترکها حمله کرده و سپاهی از روم آنها را دنبال می کند . برادران ترکها، پیاده کردن نیروهایشان را در جزیره ادامه می دهند . رومیان از دین برگشته هم در رمله نیرو پیاده می کنند . جابر! در آن سال در تمام زمین به واسطه غربیان اختلاف زیادی وجود دارد که اول مغرب زمین شام است . در این زمان سه پرچم (سپاه) در مقابل هم می ایستند: سپاه اصهب، ابقع، سفیانی . در ابتدا سفیانی با ابقع می جنگد و او و همراهانش را کشته و به دنبال آن اصهب را هلاک می کند . پس از آن تا عراق جنگ و کشتار به پا می کند و سپاهیانش را به قرقیسیا می رساند و در آنجا هم به جنگیدن می پردازد . در این جنگ 000/100 نفر از جباران و ستمگران کشته می شوند . پس از آن سفیانی سپاهی را به سوی کوفه گسیل می دارد. »
محمدبن مسلم از امام باقر (ع) ضمن حدیثی بلند چنین نقل کرده است: « آیا نمی بینید که دشمنان شما در معاصی خداوند کشته می شوند، بدون آن که شما حضور داشته باشید در حالی که شما با آرامش و امنیت در گوشه خانه هایتان نشسته اید، برخی از آنها برخی را بر روی زمین می کشند؟ سفیانی عذاب مناسبی برای دشمنان شما و نشانه ای برای خودتان است . آن فاسق وقتی (در ماه رجب) سر به شورش برداشت شما اگر یک یا دو ماه (ماه رمضان) پس از شورش او از خود حرکتی نشان ندهید به مشکلی بر نخواهید خورد تا این که بسیاری از خلق منهای شما (شیعیان) کشته شوند. »

7. نقش گروههای داخلی ( بنی کلب و ... ) در بروز شورش های داخلی سوریه و تحریک سفیانی قابل توجه و تامل است . از روایات چنین برمی آید که نقش سیاسی او ایجاد فتنه مذهبی در میان مسلمانان و تحریک تسنن علیه شیعیان، تحت شعار یاری اهل سنت است. و این در حالی است که در پشت پرده هوادار و مزدور زمامداران غرب و یهود است. سفیانی در ماه رجب شورش کرده و به مبارزات نظامی و سیاسی و جنگ های خویش جامه عمل می پوشاند و محدوده نفوذ خویش را گسترش می دهد و در این زمان دیگران هم به او پیوسته و مجموعه ها و قبایل غیر دینی به دنبال او راه می افتند . پیامبراکرم (ص) در این رابطه فرمودند: سفیانی با 360 سوار شورش می کند تا اینکه به دمشق می رسد و در ماه رمضان هم 000/20 نفر از قبیله بنی کلب با او بیعت می کنند . قبیله بنی کلب، عمو زادگان سفیانی ( یا داییان او ) ; یعنی همان قبایل دروز می باشند که در آینده او را همراهی می کنند . قبیلة بنی کلب که در روایات از اعضای آن به عنوان «داییان سفیانی» نیز سخن به میان آمده است، نقش مهمی در وقایع آخرالزمان و زمان نزدیک به ظهور بازی می کنند.مطابق روایات، بنی کلب گروهی از اشرار آخرالزمان هستند که سفیانی (یکی از دشمنان بزرگ حضرت مهدی(ع)) را در نبرد با حضرت قائم(ع) یاری می نماید. روایات بسیاری هستند که خبر از بیعت و همکاری تعداد زیادی از افراد قبیلة «بنی کلب» با سفیانی ملعون می دهند.
عمدة طوایف دروزی که اکثراً منتسب به قبیلة بنی کلب هستند، در منطقة رمله (بیابان شرقی فلسطین)، بیابان غربی اردن، جنوب غربی سوریه و بخش هایی از لبنان سکنا گزیده اند . در واقع هستة اصلی این طایفه در مناطق مرزی مابین چهار کشور اردن، سوریه، لبنان و فلسطین اشغالی می باشد. گفته شده که افرادی که امروزه با نام دروزی ها شناخته می شوند، همان کسانی هستند که در روایات از آنها با عنوان بنی کلب یاد شده است. نکتة دیگر اینکه علت انتساب عبارت داییان سفیانی به بنی کلب، این است که سفیانی ملعون از نسل یزید بن معاویه می باشد، به صورت تلویحی بنی کلب یا دروزی های کنونی، داییان سفیانی هستند؛ زیرا جدة سفیانی از قبیلة بنی کلب می باشد.
در هر حال، به جز تعداد اندکی از دروزی ها، بقیة آنها در شرارت های آخرالزمان، نقش کلیدی دارند.عجیب اینکه در حال حاضر نیز ردپای دروزی ها در بسیاری از فتنه های منطقة خاورمیانه ملاحظه می گردد. تحرکات سیاسی و نظامی دروزی ها در حال حاضر، به سمتی پیش می رود که در صورت خروج سفیانی و آغاز حرکت ضدّ شیعی توسط او، همراهی و بیعت دروزی ها با او دور از انتظار نیست. نکتة عجیب تر اینکه محل زندگی دروزی ها، بسیار نزدیک به محلّ خروج سفیانی (وادی یابس یا شام) است که این مسئله نیز انطباق بنی کلب بر دروزی ها و احتمال بروز فتنه از سوی آنها را دوچندان می نماید. بسیاری از دروزی ها در لبنان، سوریه، اردن، و بالاخص اسرائیل، مناصب مهمّ نظامی دارند و بسیاری از آنها به مقام فرماندهی ارشد رسیده اند. بنابراین بعید نیست که در صورت خروج سفیانی از منطقة شام ـ نه صرفاً سوریه ـ این فرماندهان دروزی بخواهند به لشکر سفیانی پیوسته و او را در جنگ علیه شیعیان یاری نمایند.

8. مقارنت این حوادث با اتفاقات جهانی – بخصوص ظهور امام زمان – مهم ترین و روشن ترین امر در این زمینه است .خروج سفیانی، حرکتی سریع و برق آسا بوده و فاصله زمانی چندانی با ظهور امام مهدی(ع) ندارد. امام صادق(ع) مدّت زمان خروج او را از ابتدا تا آخر 15 ماه ذکر نموده اند که او 6 ماه آن را به جنگ می پردازد و هنگامی که مناطق پنج گانه را تصرّف کند؛ دقیقاً 9 ماه و نه یک روز بیشتر حکومت می کند. برخی روایات دورة حکومت او را به اندازة مدّت بارداری یک زن (یعنی 9 ماه) دانسته اند و با توجّه به این دوره و جنگ ها و فتح های او در آن مدّت کوتاه و فرجام او به دست سپاهیان امام زمان(ع)، به این نتیجه می رسیم که این رویدادها بسیار سریع و برق آسا روی می دهد. در اینجا به اختصار و نه مفصّل به ذکر کارها و اقدامات او می پردازیم زیرا که روایات صحیحه در مورد جزئیات آن رویدادها اختلاف نظر دارند.در حدیث دیگری امام صادق علیه‌السلام می‌فرمایند: «در آن هنگام سه پرچم در شام به اهتزاز درمی‌آید که پرچم‌های سفیانی، اصهب و ابقع است و مردم شام زیر این سه پرچم نبرد می‌کنند». این حدیث به روشنی دلالت می‌کند که خروج اصهب و ابقع با خروج سفیانی هم‌زمان است و طبعاً مقارن ظهورحضرت بقیة ‌الله علیه‌السلام و از نشانه‌های نزدیک بودن ظهور خواهد بود. بدون تردید شورش سفیانی از روزی که خروج کرده تا روزی که نام و نشانی از او باقی نباشد، از 14 ماه تجاوز نمی‌کند.

9. قیام خراسانی از ایران در این دوران اتفاق می افتد و پیوند وثیقی با خروج سفیانی دارد.امام باقر (ع) در حدیثی طولانی می فرمایند: « . . . سفیانی لشکری را به سوی کوفه می فرستد که هفتاد هزار نفرند آنها در آنجا به قتل و کشتار و اسارت مردم می پردازند در چنین شرایطی پرچم هایی از سوی خراسان به رهبری سید خراسانی نمایان می شوند که منزلگاه ها را با سرعت چشمگیری طی کرده و پشت سر می گذارند و در میان آنها عده ای از اصحاب حضرت مهدی (ع) هستند.» امیرالمؤمنین (ع) می فرماید:فرج را از سه چیز انتظار داشته باشید: اختلاف اهل شام بر سر آن چیزی که در میان آنهاست، پرچم های سیاه از خراسان و هراس و سردرگمی مردم در ماه رمضان. و آن حضرت (ع) در حدیث طولانی می فرماید:وقتی سپاه سفیانی به سمت کوفه خارج می شود آنها را برای (درگیری و پیروزی بر) اهل خراسان می فرستد که آنها هم به جهت (یاری) حضرت مهدی (ع) خارج شده اند . سفیانی و سید خراسانی حامل پرچم های سیاه به هم می رسند . در خط مقدم سید خراسانی، شعیب بن صالح است که او با سفیانی درباب اصطخر (منطقه شیراز که نقطه مقابل فرو رفتگی خلیج فارس است) میان آنها جنگ خانمان برانداز و شدیدی صورت می گیرد که پرچم های سیاه پیروز شده و لشکر سفیانی متواری و فراری می شوند . به دنبال آن مردم آرزوی (آمدن) مهدی (ع) را می کنند و او را می جویند . او هم در مکه قیام می کند در حالی که پرچم رسول الله (ص) را به همراه دارد و آن هم در زمانی که مردم از قیام او به خاطر شدت و مدت بلایا و فتنه ها مایوس شده اند.
روایات به این امر اشاره دارند که ایرانیان پس از طولانی شدن جنگ با دشمنان خود; با سیدی هاشمی که شعیب بن صالح را به عنوان فرمانده سپاه خویش برگزیده بیعت می کنند . احادیث، میدان جنگ ایرانیان با دشمنانشان را در خارج آن سرزمین; یعنی عراق و شام و فلسطین بیان می کند که حاکی از ثبات سیاسی آنها در داخل کشور می باشد; البته به جز آشفتگی مختصری که به واسطه جریان «قرقیسیا» در وضعیت ایران به وجود می آید . از آنجا که این واقعه اساسا جنگ میان سفیانی، ترک ها، بعضی از غربیان و بخشی از سپاهیان و نیروهای عراقی است و با توجه به اینکه ایرانیان با میدان و معرکه جنگ فاصله چندانی ندارند تصمیم می گیرند در آن شرکت کنند ولیکن به جهت بهبود وضعیت داخلی از قرقیسیا صرف نظر می کنند و به کشور خود بازگشته و برای مقابله با سفیانی که در غایله قرقیسیا پیروز شده مهیا می شوند .
هدف قیام ایرانیان آزادی قدس است که پس از عبور از عراق آن را فتح کنند . احادیث از حرکتی دسته جمعی و ملی از منطقه اصطخر خبر می دهند که پس از حوادث حجاز و خروج حضرت مهدی (ع) می باشد و اهل مشرق برای استقبال از ایشان برای عبور از عراق و رسیدن به مکه راهی می شوند که حضرت در اصطخر با آنها ملاقات کرده و آنها هم در همانجا با ایشان بیعت می کنند و به همراهی او با سفیانی می جنگند... .

10 . وظیفه ما در این حوادث و رویدادهاروشن است یعنی لازم است که رصد کاملی از این اتفاقات داشته باشیم و ضمن تحلیل درست وقایع منطقه - بدون پیشداوری و تطبیق های شتاب آلود - جریان شناسی درستی انجام دهیم. در عین حال باید با آمادگی و تجهیز کامل در برابر این حوادث ، منتظر و متوقع هر رویداد و حادثه ای باشیم و برای سناریوهای مختلف ، برنامه ها و اقدامات مقتضی داشته باشیم.
البته در شناخت حوادث بر اساس روایات باید به همه ابعاد و زوایایی روایات توجه کنیم و نمی توانیم به صرف مشابهت در بعضی از موارد ، کلیات آن حادثه و رویداد را مطابق با روایات بدانیم . به عنوان نمونه در احادیث مربوط به سفیانی آمده است که خروج وی در سوریه بعد از یک زلزله بزرگ در دمشق خواهد بود که افراد زیادی هم در آن کشته می شوند.

سوریه در سودای سفیانی / رحیم کارگر