1. توسل به حضرت بقیة الله ارواحنا فداه در مشکلات:
از وظائف بزرگ ما توجه و توسل به حضرت بقیة الله ارواحنا فداه می باشد. مخصوصا در هنگام سختی ها،مشکلات شدید و بیماری های دشوار که بر انسان وارد می شود.
در این هنگام وظیفه ی ما برای حل آن مشکلات و رهایی از آن ها، توسل به امام زمان ارواحنا فداه است که سرپرست امور ما است.
بنابراین در همه ی گرفتاری ها مخصوصا زمانی که بیچارگی و اضطرار سراسر وجودمان را احاطه کرده،باید به منتقم آل الله امام زمان صلوات الله علیه متوسل شویم و بدانیم همه ی گرفتاری ها و سختی هایی که به ما می رسد بر اثر غیبت آن حضرت است، و ما موظف هستیم برای ظهور آن بزرگوار دعا کنیم.
در «بحار الانوار» می فرماید: ابوالوفاء شیرازی چنین می گوید: در زندانی محصور بودم و به خاطر آن پریشان بودم و به واسطه ی امامان علیهم السلام با خدا به راز و نیاز پرداختم، هنگامی که شب جمعه رسید پس از نماز خوابیدم و حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم را در خواب دیدم.پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم او را درخواب راهنمایی فرمود که برای هرحاجتی به کدام امام و چگونه متوسل گردد؟ آن گاه پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وسلم به او فرمودند:
و اما صاحب الزمان؛ پس هرگاه شمشیر به گلوگاهت رسید – و دستش را بر حلقوم نهاده بود – از او یاری بخواه که یاریت می رساند.
( ابوالوفاء می گوید: ) در خواب صدا زدم:
یا مولای یا صاحب الزمان ادرکنی فقد بلغ مجهودی
ای مولای من؛ ای صاحب الزمان؛ مرا دریاب که همانا جانم به لب رسیده است.
و ناگهان بیدار شدم و دیدم که زندان بانان، زنجیر از من باز می کنند.
در «سلاح المومنین» می فرماید: پدرم چنین فرمود:
هنگامی که شمشیر بر گردنت نهادند استغاثه کن و یاری بخواه از مولایت ولی عصر و چنین بگو:
یا صاحب الزمان اغثنی ، یا صاحب الزمان ادرکنی
فهو باب الله و الرحمة والغوث وابن المصطفی فخر االرسل
ای صاحب الزمان؛ به فریادم برس، ای صاحب الزمان؛ مرا دریاب
او باب خدا و رحمت الهی و فریاد رس و زاده ی مصطفی فخر پیامبران است.
محدث نوری رحمة الله علیه می فرماید: ظاهرا مقصود پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم از این سخن این نیست که فقط در هنگام گرفتاری در دست دشمنان – که قصد کشن و نابودی شما را دارند – به امام عصر ارواحنا فداه متوسل شوید، بلکه کنایه از این است که باید به آن حضرت توسل جست هر وقت سختی به آخر حد رسیده باشد واسباب مادی و امید به مخلوقین از بین رفته باشد و صبر انسان لبریز گردد. و تفاوتی نمی کند که بلا و مصیبت دینی باشد یا دنیوی، از شر انسان باشد یا از شر جن، چنان که از دعای مذکور این مطلب روشن می گردد. ( صحیفهٔ مهدیه : 627 – 625 )
---------------
