خود (ego)، ارباب خانه ی خودش نیست.
آدم اکراه دارد که بگوید نیت «شاد بودن انسان» در برنامه «آفرینش» جایی نداشته است.
بیشتر مردم علاقه چندانی به آزادی ندارند، چون آزادی مستلزم و در بر گیرنده ی مسئولیت است و بیشتر مردم از مسئولیت واهمه دارند.
زمانی دراز نگرانیم که چگونه زنده بمانیم، سپس خود را دل مشغول چگونه نمردن می کنیم؛ این است تمایز هوشمندانه.
رابطه ی بین خود (ego) و نهاد (id) را می توان با رابطه ی بین سوار و اسب مقایسه کرد. اسب، تامین کننده ی انرژی و سوار، هدف گذار و راهنما است.